Thursday, October 1, 2015

වසන්තය

මලක සුවඳ විල නොදනී නම්          කිසිදා
නුඹ පිළිගන්නම් බඹරුනි පෙති        විහිදා
මා සනසාපන් රිසිසේ සිත               පහදා
සිනා නගන්නට දෙනු මැන දුක        පිසදා

කටු තුඩු වැද මල් පෙති සීරුණා         මිස
නටුවට මොටද ඒ පෙතිවල මුදු        පහස
වියලුනු දෙතොල් පොගවා නිවනා   පවස
නුඹටයි මාගේ ජීවිතයම මතු            දවස

පුර සඳ දිලුණ අහසට ආදරය         කොට
පැරදී දැවුනි ගිනියම් හිරු නැගෙන      විට
පරවී වැටුණු කුලුඳුල් එම පියුම           යට
සුරැකුණු සුවඳ බිඳ පුද දෙමි නුඹට     හෙට

No comments:

Post a Comment